دانلود رايگان

بررسي تاثير متغيرهاي فرآيند لحيم‌كاري هم‌زن اصطكاكي بر اتصال آلياژهاي ناهمجنس

در اين تحقيق ريزساختار، خواص مكانيكي و متالورژيكي اتصال لبه‌ روي‌ هم آلياژ تيتانيمTi-6Al-4V به فولاد زنگ نزن 321 با استفاده از فلز پركننده‌ي مس- نقره و با به كارگيري فرآيند لحيم‌كاري هم‌زن اصطكاكي بررسي شد. متغيرهاي فرآيند شامل سرعت چرخش و سرعت پيشروي ابزار بود. به منظور بررسي‌ ريزساختار نمونه ها در ناحيه اتصال، از مشاهدات ميكروسكوپي نوري، ميكروسكوپي الكتروني روبشي و آناليز عنصري توسط سيستم EDS ميكروسكوپ الكتروني روبشي استفاده شد. همچنين براي ارزيابي خواص مكانيكي اتصال، آزمون هاي كشش- برش و ميكروسختي سنجي بر روي نمونه ها انجام شد. بررسي‌ها نشان داد كه فازهاي بين فلزي تشكل شده در فصل مشترك اتصال، فازهايي با تركيب TiCu، Ti2Cu و Fe-Ti-Cu بوده است. نتايج نشان داد، با افزايش سرعت چرخش ابزار و كاهش سرعت پيشروي ميزان فازهاي بين فلزي ترد و شكننده افزايش يافته است. به همين دليل استحكام برشي اتصال دراين حالت كاهش ‌يافته و سختي ناحيه اتصال افزايش يافته است.

بررسي تأثير ضخامت ورق و قطر ابزار در بازگشت فنري ورق با شبيه سازي فرآيند شكل دهي نموي هرم ناقص با سوراخ مربعي

در فرآيند شكل دهي نموي تك نقطه‌اي، يك ابزار شكل دهي با اعمال نيرو بر روي ورق و حركت در امتداد مسيرهاي مشخص به وسيله دستگاه CNC ، تغيير شكل مورد نظر را در قطعه به وجود مي آورد. اين روش براي شكل دهي اشكال پيچيده و توليد قطعات با تيراژ كم مناسب است.در اين مقاله، فرآيند شكل دهي نموي تك نقطه‌اي ورقي با سوراخ مربعي در مركز و از جنس آلياژ آلومينيوم (Al-1200) در نرم‌افزار ABAQUS شبيه-سازي شده و در سه حالت مختلف تأثير ضخامت ورق و قطر سنبه در بازگشت فنري ورق مورد بررسي قرار گرفته است. پس از شبيه سازي فرآيند و مطابقت دادن نتايج تحليل با تحليل ها و آزمايش‌هاي مشابه انجام‌شده در اين زمينه به اين نتيجه رسيديم كه افزايش ضخامت ورق و قطر ابزار، بازگشت فنري ورق را افزايش مي دهند.

بررسي تاثير افزايش صفحه بالابر آستر آسيا بر فرآيند خردايش با استفاده از روش اجزاي گسسته (Discrete Element Method)مطالعه موردي: آسياهاي خودشكن شركت معدني و صنعتي گل گهر

آسياها يكي از مهم ترين و پركاربردترين تجهيزات خردايش ذرات هستند كه در كارخانه‌هاي فرآوري نصب مي‌گردند. زاويه‌ي صفحه‌ي بالابر آستر‌هاي آسيا، نقش كليدي‌ در كارايي خردايش مواد در آسيا دارد. اين پارامتر در مسير حركت بار و محل برخورد ذرات، نقش مهمي ايفا مي كند. با افزايش زاويه بالابر، كسري از مواد كه مستقيما به آستر برخورد مي‌كنند، كاهش مي‌يابد و اين بخش، به پاشنه‌ي بار برخورد مي‌كنند. در اين تحقيق، با استفاده از شبيه‌سازي با روش اجزاي گسسته (راگ)، نرم‌افزاري، كدنويسي و اعتبارسنجي شد. با استفاده از اين نرم افزار، حداكثر نيروي وارده بر بدنه‌ي آسيا، پس از تغيير زاويه صفحه‌ي بالابر آستر از 7 به 30 درجه در آسياي خودشكن مجتمع معدني و صنعتي گل گهر، بدست آمد. نتايج نشان داد با اين تغيير، شدت ضربه‌هاي وارده، حتي اگر فقط سه لايه مواد در پاشنه باشد، به ميزان 30% كاهش مي‌يابد و اين بخش صرف خردايش مواد مي‌شود. نتايج پايش عملكرد اين آسياي صنعتي، قبل و بعد از تغيير زاويه بالابر نيز نشان داد با اين تغيير، عليرغم اينكه تناژ ورودي آن بيش از 16% افزايش يافت، اندازه ذرات محصول آن تغيير بارزي نكرد

تاثير جهت نورد بر شكل اوليه ورق در فرآيند كشش عميق قطعات دو پله اي

در اين مقاله، تاثير جهت نورد بر شكل اوليه ورق به منظور توليد يك قطعه دو پله اي بررسي شده است. هدف از اين پژوهش، بررسي جهت نورد نسبت به راستاي 0، 45 و90 درجه و چگونگي ايجاد قطعه با كمترين دور ريز و حذف هزينه دوربري قطعه است. به اين منظور، قطعه مورد بررسي از جنس ورق فولادي كم كربن و ناهمسانگرد St14، با ضخامت 5/1 ميلي متر در نظر گرفته شد. براي به دست آوردن مناسب ترين راستا وكوتاه ترين مراحل اصلاح براي شكل نهايي، ابتدا سطح گسترده ورق در جهت نورد تصوير گرديد و سپس از طريق هندسه قطعه شكل داده شده نقاطي كه داراي كمبود ماده بودند به روش آناليزحساسيت اصلاح شدند تا شكل نهايي مناسب قطعه بدست آمد. همين روش براي دو راستاي ديگر نيز مورد بررسي قرار گرفت. به منظور تاييد تئوري انتخاب شده يك مجموعه قالب كشش عميق طراحي و ساخته شد و چگونگي شكل گيري قطعه در آن بررسي گرديد

بررسي اثر پارامترهاي فرآيند تراشكاري بر سايش ابزار TNMG1604

عمر ابزار يكي از پارامترهاي مهم در فرآيندهاي ماشينكاري مي باشد. پارامترهاي اين فرآيند اثرات متفاوتي را بر سايش ابزار دارد. از اين رو يكي از مشكلاتي كه با اين فرآيند آميخته است انتخاب پارامترهاي بهينه جهت رسيدن به مطلوب ترين سايش ابزار مي باشد. در اين پژوهش يك مطالعه آزمايشگاهي برروي سايش ابزار TNMG1604 انجام شده است و اثر پارامترهاي تراشكاري مانند سرعت چرخش اسپيندل، سرعت پيشروي و عمق بار بر سايش ابزار بررسي شده است. نتايج به دست آمده نشان داد كه افزايش سرعت چرخشي، سرعت پيشروي و عمق برش سبب افزايش سايش ابزار انتخاب شده مي شود

بررسي اثر اصطكاك لاستيك در فرآيند كاوكاري موضعي لوله توسط بالشتك لاستيكي

استفاده از لايه هاي انعطاف پذير در فرم دهي ورقهاي فلزي يكي از روش هايي است كه امروژه بطور وسيعي مورد توجه قرار گرفته است. اما كيفيت بهره گيري از اين روش تحت تاثير پارامتر هاي متفاوتي نظير جنس و ضخامت لاستيك،اصطكاك و... قرار دارد. در اين مقاله طي بررسي تجربي و عددي فرآيند انقباض قطر موضعي لوله اي از جنس فولاد st37 توسط يك رينگ لاستيكي و اعتبار سنجي نتايج عددي بوسيله مقايسه با نتايج عددي، در ادامه توسط روش المان محدود به بررسي اثر ضريب اصطكاك در اين فرآيند پرداخته خواهد شد. بدين منظور شبيه سازي با چند نوع ضرايب اصطكاك مختلف در نواحي تماسي مربوط به لاستيك و فلز تكرار شده است. نتايج حاصل از اين شبيه سازي ها در قالب نمودار هايي مورد مقايسه قرار گرفت در نهايت با توجه به دياگرام هاي استخراج شده از حل عددي به بيان نتايج و اثر ضريب اصطكاك در فرآيند پرداخته شده و راهكارهايي جهت تعديل آن در فرآيند ارائه گرديده است

بررسي تجربي و شبيه سازي شكل دهي صفحات دو قطبي فلزي پيل سوختي با شيار مارپيچ موازي به كمك فرآيند هيدروفرمينگ

بررسي اثر پارامترهاي فرآيند بر روي توزيع ضخامت در كشش عميق هيدرومكانيكي

توزيع ضخامت يكي از پارامترهاي مهم در شكل دهي ورق به روش هيدروفرمينگ مي باشد. توزيع ضخامت نامناسب در پايان فرآيند موجب توليد قطعه نامطلوب مي شود. در اين پژوهش شبيه سازي فرآيند كشش عميق هيدرومكانيكي ورق فولادي ارائه شده است. در ادامه ضمن مقايسه نتايج روشهاي تجربي و عددي، نشان داده كه توزيع ضخامت در دو روش مطابقت قابل قبولي دارند. به علاوه در اين مقاله اثرات پارامتر هاي هندسي فرآيند كشش عميق هيدرومكانيكي بر روي توزيع ضخامت بررسي شده است. در پايان اين نتيجه حاصل شد كه با افزايش ضريب اصطكاك بين ورق با سنبه نازك شدگي حداكثر كاهش يافته و با افزايش ضريب اصطكاك بين ورق با ماتريس و ورقگير نازك شدگي حداكثر افزايش مي يابد. همچنين با افزايش شعاع گوشه سنبه و ماتريس، نازك شدگي حداكثر كاهش مي يابد و نيز با افزايش فاصله بين ماتريس و ورقگير بيشينه نيروي سنبه افزايش مي يابد

تحليل اثر تعداد و موقعيت اورفيس بر فرآيند گذر از احتراق به انفجار

تحقيق بر روي زمان و طول پيش از انفجار در تجهيزات انفجاري ازجمله موتورهاي انفجار پالسي 1 از اهميت خاصي برخوردار است. در كار حاضر بررسي اثر تعداد و موقعيت اورفيس بر روي فرآيند گذر از احتراق به انفجار 2 در مخلوط هيدروژن- هوا انجام گرديده و حالت بهينه براي آن بدست آمده است. مدل انتخابي براي شبيه سازي يك لوله ساده با تقارن محوري ميباشد و براي آشفته كردن جريان از قرار دادن اورفيس در داخل آن استفاده شده است. براي پيدا نمودن حالت بهينه اورفيسها، نسبت انسداد بهينه 0/43 و فاصله معين بين هر دو اورفيس به اندازه قطر لوله، در نظر گرفته شده است. مدل سازي براي حالتهاي 1 تا 9 اورفيس انجام شده و براي هر حالت، فاصله اولين اورفيس را از محل جرقه 1 تا 6 برابر شعاع لوله تغيير دادهايم و نتايج را با يكديگر مقايسه نمودهايم. نتايج نشان ميدهد كه براي مدل مورد نظر، موقعيت بهينه براي اورفيسها، براي اولين اورفيس فاصله از محل جرقه سه برابر شعاع و تعداد آنها هفت اورفيس ميباشد و افزايش اورفيس بيش از هفت تأثيري در كاهش زمان گذر از احتراق به انفجار ندارد

تحليل عددي فرآيند گذر از احتراق به انفجار از ديدگاه توليد آنتروپي

كار حاضر بررسي فرآيند گذر از احتراق به انفجار 1 در مخلوط هيدروژن- هوا از ديدگاه توليد آنتروپي براي نسبت هاي هم ارزي مختلف ميباشد. مدل انتخابي براي شبيه سازي يك لوله ساده باتقارن محوري در نظر گرفته شده است. معادلات براي مخلوط چند گونهاي نوشته شده و براي شبيه سازي آشفتگي از مدل k - e استفاده شده است. حل معادلات به صورت چند مرحله اي انجام گرفته و براي جمله هاي جابجايي از روش تعميم يافته نيمه كردن اختلاف شاره ها [ 1] و براي جمله هاي محلي از روش حل ضمني و براي جملات نفوذ از روش صريح استفاده شده است. براي مدل كردنمخلوط واكنشي مورد نظر از مدل چند مرحله آرنيوس استفاده شده و مكانيزم مورد استفاده، شامل 7 واكنش و 7 گونه شيميايي ميباشد 2]. مدلسازي اشتعال براي شروع فرآيند احتراق به كمك اعمال ]انرژي به ناحيهاي كروي شكل در ابتدا لوله در زماني معين انجام شده است. محاسبه توليد آنتروپي با در نظر گرفتن پارامتر هاي آشفتگي و واكنشي بودن جريان، مورد بررسي قرار گرفته است كهشامل آنتروپي توليدي ناشي از اتلاف لزج، واكنشهاي شيميايي، هدايت حرارتي، انتقال جرم به خاطر تغييرات در كسر جرمي و انتقال جرم به خاطر تغييرات در تعداد مول گونه هاي شيميايي ميباشد3]. شبيه سازي جريان واكنشي در مخلوط هيدروژن- هوا نشان مي- ] دهد كه فرآيند گذر از احتراق به انفجار تحت تأثير زمان به حداكثر رسيدن توليد آنتروپي در كل حوزه محاسباتي ميباشد. همچنينميزان توليد آنتروپي نيز همانند فشار و سرعت چاپمن- جوگت به مقدار حدي معيني ميل خواهد كرد