دانلود رايگان

شيشه چيست ؟

اطلاعات اوليه
شيشه جسمي بي رنگ، سخت و شكننده است كه نور را به خوبي عبور ميدهد ولي از عبور مواد جلوگيري ميكند.
شيشه‌هاي معمولي كه در زندگي روزمره بكار مي‌روند، عمدتا شامل سيـليس ، كربنات كلسيم يا آهك و كربنات سديم و زغال كك است ( گاهي از فلدسپار و دولوميت نيز استفاده مي‌شود ). معمولا اين مواد را به صورت پودر يا دانه‌هايي به قطر 0.2 تا 2 سانتي‌متر ، مصرف مي‌كنند. البته براي تهيه شيشه‌هاي مرغوب و كريستال ، از سيليس تقريبا خالص (كوارتز) استفاده مي‌شود. در شيشه‌هاي معمولي حدود ½ درصد آلومين و 0.08 درصد اكسيد آهن III نيز وجود دارد.
تاريخچه
ساخت شيشه تقريبا از 6000 سال پيش آغاز شده است و از آن براي پوشاندن روزنه هاي روشني رسان استفاده شده است. در آن زمان براي ساخت چنين شيشه هايي آن را به صورت مذاب توليد ميكردند و به شكل جام و كمي گود مي ريختند. پس از شكل گيري آن را به صورت وارانه در جامگاه در بام خانه ها و گرمابه ها قرار ميدادند؛ از اين رو هنوز هم به شيشه هاي در و پنجره شيشه ي جام ميگويند.
بنابر يك داستان قديمي ، فينيقي‌ها برحسب تصادف ، نخستين شيشه را ساخته‌اند. داستان ، روايت بر مسافران يك كشتي دارد كه در سوريه لنگر انداخته بودند. آنها براي درست كردن اجاق ، چون سنگي نيافته بودند، از قطعه‌هايي از بار كشتي كه پودر رختشويي بود، استفاده كرده بودند. هنگام پختن غذا ناگهان مشاهده كرده‌اند كه در اثر حرارت اجاق ، قطعه‌هاي سود با شنهاي دور خود تركيب شده و به شيشه تبديل شده‌اند. البته ما دليلي بر درستي يا نادرستي اين داستان نداريم
صنعت شيشه‌سازي ، در ايران سابقه بسيار طولاني دارد كه به حدود پيش از 2000 قبل از ميلاد مي‌رسد. كشف يك ظرف شيشه‌اي زرد رنگ صدفي با زينتي شبيه به خطوط شكسته موج‌دار كه در يكي از قبرستانهاي لرستان پيدا شده ، يك گردن‌بند شيشه‌اي حاوي دانه‌هاي آبي رنگ متعلق به 2250 سال پيش از ميلاد ، در ناحيه شمال غربي ايران و قطعات شيشه‌اي مايل به سبز كه در كاوشهاي باستان شناسي لرستان ، شوش و حسنلو بدست آمده است، نشان دهنده سابقه تاريخي صنعت شيشه‌سازي در ايران است